Nierozłączka śliwogłowa

Papugi te zostały odkryte przez G.A.Fischera w 1887 roku. Opisał je i nadał im nazwę na cześć odkrywcy do dzisiaj obowiązującą ornitolog G.Reichenow. Nierozłączki Fischera (tak nazwany został ten gatunek) żyją w takim samym biotopie jak nierozłączki czarnogłowe. Zasiedlają one obszar pomiędzy południowym i południowo-wschodnim brzegiem jeziora Wiktorii w północno-zachodniej Tanzanii i niewielki obszar Kenii. Do Europy zostały sprowadzone w 1927r. tj. w tym samym czasie co nierozłączki czarnogłowe.

Samiec i samica są jednakowo ubarwione. Czoło, policzki i gardło ptaka jest barwy czerwono-oranżowej. Oko jest ciemno- brązowe otoczone białym mięsistym pierścieniem. Woskówka jest kremowa. Dziób jest barwy jaskrawo-czerwonej. Tylna część głowy jest barwy brązowo-ochrowej. Kark jest koloru brązowo-oliwkowego. Wierzch głowy jest ceglasto-zielonawy. Grzbiet oraz pokrywy skrzydeł są zielone. Lotki skrzydeł mają zewnętrzna pokrywy zielone a wewnętrzne czarne. Pióra na kuprze oraz pokrywy piór ogonowych są niebieskie. Szyja i piersi są pomarańczowe lub pomarańczowo-żółte. Brzuch i podbrzusze oraz pióra podogonowe są zielone. Środkowe sterówki są zielone z niebieskimi końcówkami. Pozostałe sterówki są u nasady pomarańczowo-czerwone a pośrodku zielone z czarną plamką, co przy rozłożonym ogonie tworzy wąską czarną wstążkę. Nogi są niebiesko-szare. Pazurki ciemno-szare. Dorosłe osobniki osiągają wymiar ok. 15.0-15.5cm. Ważą 45-50g.

Karta ocen jest identyczna jak dla papużki czarnogłowej.

Ważne jest aby ptak podczas oceny siedział na żerdce pod kątem 67 stopni, a sylwetka parząc na tylną część ptaka tworzyła począwszy od tyłu głowy po koniec ogona linię prostą. Pierś ma być masywna i wypukła. Główka proporcjonalna do reszty ciała. Sylwetkę taką preferuje czołowy polski hodowca nierozłączek pan Jacek Nitsch i kilka innych osób ze mną włącznie. Jak u nierozłączki czarnogłowej tak i u nierozłączki śliwogłowej przypisywane są jej różne wzorce. Różnią się one tak znacznie od siebie,że początkujący hodowca tak naprawdę nie wie które ptaki są godne uwagi. Przykład stanowią opisy długości ptaków. Podawane są od 13cm-15.5cm, waga czy kolor szyi i piersi...I tutaj ponownie czynię ukłon w stronę Polskiej Federacji Ornitologicznej.

Wszystkie wskazówki dotyczące hodowli, dziedziczenia barw, pielęgnacji i sposobu żywienia są identyczne jak dla nierozłączek czarnogłowych.

Niebieska nierozłączka śliwogłowa.
Pierwsze niebieskie nierozłączki śliwogłowe wyhodowano w 1960r.w Kalifornii. Ptaki te miały jednolicie niebieskie upierzenie oraz szaro-białawą maskę. W 1964 r. niebieska mutacja nierozłączek śliwogłowych wystąpiła w Czechosłowacji.
Z niektórych źródeł wynika, że ptaki te powstały z krzyżówek niebieskich mutantów nierozłączek czarnogłowych z nierozłączkami Fischera.
Niebieskie nierozłączki śliwogłowe mają czoło i maskę białą. Grzbiet jest niebieski. Kuper lśniąco-błękitny. Piersi, brzuch i podbrzusze są jasno-niebieskie. Sterówki i lotki są ciemno-niebieskie. Dziób jest barwy jasno-rogowej. Woskówka i pierścienie wokół oczu są białe. Nogi są jasne.

Na zdjęciach przedstawiam zielone ptaki różniące się dość znacznie wyglądem. Co ciekawe oba odpowiadają opisom. Obecnie często można spotkać mające upierzenie głowy i maski jakby zadymione i wyraźnie mniej jaskrawe. Wskazuje to, że były one we wcześniejszych pokoleniach krzyżowane z nierozłączkami czarnogłowymi i czarnolicymi. Ponieważ ptaki dziedziczą ubarwienie pośrednie, należy szczególnie dbać o to, aby tego rodzaju krzyżówek unikać. Nigdy nie powinno się krzyżować nierozłączek Fischera z innymi odmianami tego gatunku. Mieszańce są wprawdzie płodne, ale nie dziedziczą upierzenia rodziców, lecz pióra mają barwę pośrednią. Nierozłączki śliwogłowe bardzo łatwo krzyżują się z nierozłączkami czarnogłowymi, czarnolicymi i nierozłączką Niasa (liliana). Powstałe z tych krzyżówek hybrydy nie mają czystych barw i nie wolno ich wprowadzać do czystych szczepów.